Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

οκτώμβρης μήνας

Μόνο σκέψεις΄.
Δύσκολος μήνας ο Οκτώμβρης
Κρασιά τσίπουρα ξενύχτια, ζεστές μέρες κρύες υγρές νύχτες
και πλησιάζουν και οι γιορτές .
Περίοδος που απλώς δουλεύεις χωρίς να δημιουργείς τίποτα.
Απλώς μαζεύεις σκέψεις τις κρύες νύχτες στο καζάνι στα τσίπουρα
και τις ξεχνάς αργότερα που έχεις το χρόνο να τις σκεφτείς
Δεν μας πέφτει και το λαχείο το ρημάδι όλο κοντά είναι αλλά με άλλα νούμερα
Μετά τα τσίπουρα θα τα πούμε

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Το τέλος του καλοκαιριού





Παραμυθια γαλουχησαν τη βλαστηση της ηλικιας αυτης που ανεβαζει τις
νεραντζιες και τις λεμονιες ως την εκπληξη των ματιων μου. Τι θα ηταν η
ευτυχια με το ακατορθωτο σωμα της αν ειχε μπερδευτει μεσ'στις ερωτοτροπιες των
χλωρων αυτων εκμυστηρευσεων? Δυο χερια περιμενουνε. Στον αγκωνα τους
στηριζεται ολοκληρη γη. Στην αναμονη τους ολοκληρη ποιηση. Πισω απ'το λοφο
υπαρχει το μονοπατι που χαραξε η φρεσκια περπατηξια της διαφανης εκεινης
κορης. Ειχε φυγει μεσ'απο το πρωι των ματιων μου (καθως τα βλεφαρα ειχανε
κανει το χατιρι του ηλιου τους) ειχε κρυφτει πισω απ'τον ισκιο της επιθυμιας
μου-κι οταν μια θεληση πηγε να την κανει δικη της αυτη χαθηκε φυσημενη απο
στοργικους ανεμους που η προστασια τους ητανε φωτεινη. Το μονοπατι αγαπησε το
λοφο κι αυτος πια ξερει καλα το μυστικο.
Οδυσσέας Ελύτης (Ήλιος, Πέτρες & Θάλασσα Με ...Λέξεις)

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Φραπε για πάντα



"Πιστεύω εις έναν φραπέ, αφρώδη, παγοκράτορα, ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής, εις στομάχους πάντων ερριμένον. Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν, του καφέ συνοδό, και λιπογενές το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο. Milk εκ βοδώς, αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα, ομοχρήσιμου του φραπέ δι ου το μάτι ορθάνοιξε. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν εργασίαν φυτροθέντα εν καφεοδένδρων και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου και αγοράσθη εξ εταιρείας και εσυσκευάσθηκε. Αγορασθέντα τε υπό ημών εντός μικρής σακουλίτσας ή κουτιού ή βαζακίου Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας κατά τας πρωινάς. Και εισέπεσε εντός ποτηριού και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού. Και πάλιν άφρισε μετά δόξης τσίτα κάνων κοιμητούς ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος. Και εις το ρεύμα το πάγιον, το χρήσιμον, το μιξεροκινόν, το εκ της δεής επαραγόμενον το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο, ωστε παρασκευαζώμενο, παγακίων και υδάτων ψυχρών. Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν. Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ. Προσδοκώ τασάκι καθαρόν. Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Ανδρομεδα - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ' τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ' τα κορμιά τους.

Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.

Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φυτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που 'χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.

Άιντε εκει βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τρελά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ' αλωνίζουν.

Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.


ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ: Τα άστρα του φθινοπώρου σημαδεύονται από ένα μεγάλο αστρικό τετράγωνο. Είναι το τετράπλευρο σώμα του Πήγασου, του φτερωτού αλόγου του ήρωα Βελερεφόντη. Στην άκρη του ξεκινάει ένα μακρύ λεπτό τρίγωνο άστρων που σχηματίζει το αλυσοδεμένο σώμα της πριγκίπισσας Ανδρομέδας. Αντικρίζοντας τον φθινοπωρινό ουρανό του βορείου ημισφαιρίου, προς την κατεύθυνση του νότου, διακρίνουμε και το πιο απόμακρο αντικείμενο που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι. Είναι ο μεγάλος γαλαξίας της Ανδρομέδας, επειδή βρίσκεται προς την κατεύθυνση του ομώνυμου αστερισμού. Ο γαλαξίας αυτός είναι ένας μεγάλος σπειροειδής που περιλαμβάνει 300 δισεκατομμύρια άστρα σαν τον Ήλιο μας, μαζί με μικρότερους γαλαξίες- δορυφόρους. Το φως από τον γαλαξία αυτόν χρειάζεται πάνω από δύο εκατομμύρια χρόνια για να φτάσει μέχρις εμάς. (Ανδρομέδα από το δίσκο Στην Ανδρομέδα και στη γη) Σχόλια από το site του Θανάση:http://homepages.pathfinder.gr/thanasis_papakonstantinou /Έναστρον/

Ο Αλέξης Μπουλγουρτζής παίζειΤουμπελέκι: Είναι ένα ρυθμικό όργανο και έχει πήλινο σκελετό σε σχήμα στάμνας με αρκετά ανοικτό επιστόμιο όπου εφαρμόζουν το δέρμα το οποίο στερεώνουν με διάφορους τρόπους. Το πίσω μέρος του σκελετού είναι ανοικτό για να ακούγεται ο ήχος. Το τουμπελέκι παίζεται με δύο χέρια κρατιέται κάτω από την αριστερή μασχάλη ή κρέμεται από τον αριστερό ώμο. Το δεξί χέρι χτυπά τους ισχυρούς χρόνους και με το αριστερό τους αδύνατους. Το δεξί χτυπά συνήθως στο κέντρο του δέρματος όπου έχουμε πιο βαθύ ήχο ενώ το αριστερό στην άκρη κοντά στο χείλος όπου ο ήχος είναι πιο οξύς και πιο μικρής διάρκειας. Το τουμπελέκι συνοδεύει σχεδόν πάντα και άλλα όργανα συνήθως όμως την γκάιντα. Τα σημερινά τουμπελέκια κατασκευάζονται με μεταλλικό ηχείο πράγμα που τα κάνει πολύ πιο εύχρηστα γιατί δεν έχουν κίνδυνο να σπάσουν όπως τα πήλινα. Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ και στο site του έχει φωτογραφίες και επεξηγήσεις για όλα τα όργανα που χρησιμοποιεί γιατί μετά το στρατό ασχολήθηκε με την ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ μουσικών οργάνων όπως μπουζούκια, μπαγλαμάδες, τζουράδες και λαούτα.

Δεύτερη φωνή Μάλαμας Σωκράτης

Μελούνα: τοποθεσία στις προσβάσεις του Κάτω Ολύμπου στη Θεσσαλία, ανάμεσα Ελασσόνας και Τυρνάβου. Εκεί υπάρχει ένας αυχένας που το πέρασμά του οδηγεί στη πεδιάδα του Πηνειού.

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

ΣΥΝΑΥΑΛΙΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ 22 8 2009



Αφιερωμένο στους φίλους Αντώνη Εύα και Τριανταφυλλιά που τους αρέσει ο Παπακωνσταντίνου

Θανάσης Παπακωνσταντίνου



Σε μια ονειρική βραδυά στο Κάστρο του Πλαταμώνα παρέα με φίλους ψυχεδελικούς για τον Θανάση και χωρίς αλκοόλ γιατί απαγορεύοταν λόγω του αρχαιολογικού χώρου (Fu.....k th..m) έγινε συναυλία με τον τροβαδούρο Θανάση Παπακωνσταντίνου περίπου στις 3 ώρες.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς

...Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.


[...]δεν ειμαι Μωαμεθανός ούτε και ανήκω κανενός.
Σ' οσους και να πάω τόπους ίδιους βρίσκω τους ανθρωπους.
Οδυσσέας Ελύτης - Χαμαιλέων



Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Αντικουνουπικό Φυτό

Παραδοσιακό φυτό των ελληνικών κήπων και γλαστρών. Ανήκει στα Γερανιώδη, κοινώς συγγενεύει με το γεράνι και όχι με τη μολόχα - ασχέτως αν τη λένε και μοσχομολόχα, συγκεκριμένα σε περιοχές της Χαλκιδικής, όπως γράφει ο Πλατής στο «Μπαχαρικό Λεξικό».

Δεν πρέπει να συγχέεται με άλλα καλλωπιστικά φυτά που φέρουν το όνομα γεράνια. Στην Ελλάδα μπορεί να καλλιεργηθεί ως υπαίθρια πολυετής καλλιέργεια μόνο σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες της Πελοποννήσου και των νησιών.
Το άρωμά της φέρνει λίγο από λιβάνι. Τα γλυκερά φύλλα της χρησιμοποιούνται στις μαρμελάδες και στα γλυκά του κουταλιού και προστίθενται στις κομπόστες σταφύλι και κυδώνι. Επειδή χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό λουκουμιών (λέγεται και λουκουμόχορτο). Χρησιμοποιείται επιπλέον στην αρωματοποιία και την ποτοποιία.

Η αρμπαρόριζα μετά από πολλαπλές επιστημονικές έρευνες απεδείχθη ως ένα από τα πλέον χρήσιμα φυσικά προϊόντα με σειρά από θεραπευτικές ιδιότητες. Θεωρείται από τα πλέον αποτελεσματικά κατά της ναυτίας, ως παυσίπονο κατά της αρθρίτιδας, ανακουφίζει από τις ημικρανίες και μειώνει την χοληστερόλη.

Το άρωμά του αποτρέπει τα κουνούπια και γενικά τα έντομα στο σημείο που φύεται.
Στην Αμερική το φυτεύουν σε ποτάμια και βάλτους για την καταπολέμησει και περιορισμό των κουνουπλών και το ονομάζουν Moscito plant

"Μια λεμονιά κάπου θα 'χε ανθίσει, μοσκομύριζε το αγέρι λεμονανθό, κι η γης, φρεσκοποτισμένη, μύριζε κι αυτή κοπριά κι αρμπαρόριζα"
Καζαντζάκης (καπετάν Μιχάλης).


Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Η φωτογραφία που με εκφράζει

Ο φωτογράφος Steve McCurry, φωτογραφίζει για λογαριασμό του National Geographic
μια ορφανή 12χρονη πρόσφυγα από το Αφγανιστάν, την Sharbat Gula, θύμα της σοβιετικής
εισβολής στο Αφγανιστάν. Τα πανέμορφα πράσινα μάτια της θα την κάνουν γνωστή
παγκοσμίως σαν «το κορίτσι από το Αφγανιστάν». Τον Ιανουάριο του 2002, μια ομάδα του
National Geographic, αποφασίζει να ξαναβρεί την Sharbat Gula. Την εντοπίζουν στο
Αφγανιστάν και την ταυτοποιούν με την μέθοδο της βιομετρικής ανάλυσης της ίριδας των
ματιών. Φωτογραφίζουν για δεύτερη φορά την 30χρονη πλέον Sharbat.
Αυτές οι 2 φωτογραφίσεις, είναι και οι μόνες που έκανε στη ζωή της η Sharbat Gula.

Σαν φωτογράφος το είδος που με ενδειαφέρει περισσότερο είναι το πορτρέτο. Η παραπάνω φωτογραφία είναι από τις αγαπημένες μου.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

H ζωή ενός Σκαθαριού

Βρήκα αυτό το σκαθάρι στο κτήμα. Είναι πληγωμένο πίσω στην ουρά του.
Είναι από τα ωφέλιμα έντονα που βοηθούν τόσο στην διαδικασία της κομποστοποίησης όσο και στον καθαρισμό από άλλα βλαβερά έντομα. Πρώτη φορά συνάντησα τόσο μεγάλο σκαθάρι και μάλιστα πληγωμένο. Τόσο τρομακτικό και συνάμα συναρπαστικό.!!

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Σκέτη μπύρα δεν πάει. γιατί πόσες να πιείς.
Μια καλή παρέα (εκτός από την προφανή)νομίζω πως είναι....

Μια πλήρης και υγειηνή τροφή. Συνδιάζει όλα τα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζεται η καθημερινή μας διατροφή. Περιέχει το κρέας που είναι πλούσιο σε πρωτείνες. την πίτα που είναι το αντίστοιχο του ψωμιού και την ντομάτα με το κρεμμύδι που είναι πλούσια σε βιταμίνες σαν την σαλάτα. Μgreek_souvlaki_bg.gifην ξεχνάμε και το τζατζίκι που είναι φτιαγμένο απο γιαούρτι και είναι πλούσιο σε ασβέστιο.

Καλή μας όρεξη!

Το καλοκαίρι με τις υψηλές Θερμοκρασίες μια ή δύο παγωμένες μπύρες νομίζω πως ενδείκνυται.Με την κατάλληλη παρέα μάλιστα πίνεται πολύ ευχάααριστα