Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Εφτασε ο Τρύγος......πλησιάζει η ώρα




Ο παππούλης σαν κοπέλι
Κάθε μέρα πάει στ’αμπέλι
Το σκαλίζει,το ποτίζει
Και το διπλοκαθαρίζει.
Και το Μάη με τους ανθούς,
Κομφοκόβει τους βλαστούς,
Κι ως τα διπλοξεφυλλίσει
Η αγουρίδα έχει γυαλίσει.,
Τώρα κάθεται δραγάτης
Ο παππούς ανοιχτομάτης
Και του πάμε το φαί του
Και μας δίνει την ευχή του
Μας φιλεύει και σταφύλια
Σε καλάθια και μαντήλια.

«Ο παππούλης»
Β.Ρώτας

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

The moon on August

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό


Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
''Αλέξανδρος Υψηλάντης" Νέα Τραπεζούντα

Το κράτημα της λαμπάδας στην Βάπτιση

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΕΛΟΣ?

Γίνεται παγκόσμια έρευνα για τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης των διαφόρων λαών . Σε ένα δωμάτιο είναι
* μια ξανθιά κοπέλα
* και ένα τραπέζι στο οποίο βρίσκονται
ένα μισοτελειωμένο πλεκτό
κι ένα σάντουιτς.
Θα πρέπει ο κάθε εξεταζόμενος να τελειώσει το πλεκτό, να φάει το σάντουιτς και να το κάνει με τη ξανθιά.
Με όποια σειρά θέλει.

Μπαίνει ένας Αμερικανός.
Τρώει πρώτα το σάντουιτς, μετά π****ι τη κοπέλα, και τέλος τελειώνει το πλεκτό.
Εξηγεί μετά ότι έτσι συνηθίζεται στην Αμερική:
Το πρωί ξεκινάς με ένα καλό πρωινό, ρίχνεις ένα στη γκόμενά σου, και μετά δουλειά.

Μπαίνει ένας Γερμανός.
Τελειώνει πρώτα το πλεκτό, μετά τρώει το σάντουιτς, και στο τέλος π****ι τη κοπέλα.
Εξηγεί μετά ότι έτσι συνηθίζεται στη Γερμανία:
Πρώτα η δουλειά, μετά φαγητό για να δυναμώσεις, και τελευταία η διασκέδαση.

Μπαίνει κι ένας Έλληνας.
Βάζει τη κοπέλα να πλέκει, και την π****ι τρώγοντας ταυτόχρονα το σάντουιτς.
Αφού έχει εντυπωσιάσει τους πάντες με τη σύλληψη,
εξηγεί ότι έτσι συνηθίζεται στην Ελλάδα: για να φας καλά, πρέπει να πηδάς τον εργαζόμενο!

Το είπε...: Άγνωστος

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Ιούλιος ο μήνας ο θεριστής






Ποθώ το στόμα σου , τη φωνή , τα μαλλιά σου ,
Σιωπηλή πεινασμένη ενεδρεύω στους δρόμους ,
Το ψωμί δεν με τρέφει , η αυγή με ταράζει ,
Αναζητώ τον υγρό ήχο των βημάτων σου όλη μέρα .

Ορέγομαι το λαμπερό σου χαμόγελο ,
Τα χέρια σου το χρώμα του άγριου σιταριού ,
Ορέγομαι τα χλωμά πετράδια των νυχιών σου ,
θέλω να καταφάω το δέρμα σου σαν ολόκληρο αμύγδαλο .

Θέλω να καταφάω την ηλιαχτίδα που τρεμοπαίζει στην ομορφιά σου ,
Τη μύτη , άρχοντα του αλαζονικού σου προσώπου ,
θέλω να καταφάω την φευγαλέα σκιά απ τα ματόκλαδα σου .

Και περπατώ πεινασμένη οσφραινόμενη το λυκόφως ,
Ψάχνοντας για εσένα , και τη ζεστή σου καρδιά ,
όπως το πούμα στη χέρσα ερημιά.


Πάμπλο Νερούντα

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Αισιοδοξία




Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.


http://karyotakis.awardspace.com/images/misc/aisiodoxia_auto.htm

Κ. Γ. Καρυωτάκης, Τα Ποιήματα (1913-1928), Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, Αθήνα 1992


Falco tinunculus


Το Γεράκι (Νέο Κεραμίδι θέση Νέο Νοσοκομείο) είναι αρπαχτικό ημερόβιο πουλί της οικογένειας των ιερακιδών. Με την γενική ονομασία Γεράκι εννοείται οποιοδήποτε από τα είδη του αρπακτικού ημερόβιου πτηνού του γένους Falco


Βασίλειο:
Ζώα (Animalia)



Συνομοταξία:
Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία:
Πτηνά (Aves)
Τάξη:
Ιερακόμορφα (Falconiformes)
Οικογένεια:
Ιερακίδαι (Falconidae)
Υποοικογένεια:
Ιερακίναι (Falconinae)
Γένος:
Falco
Από τη Βικιπαίδεια