Εκούνησε την ανθισμένη μυγδαλιά

Με τα χεράκια της

Κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη η αγκαλιά,

Και τα μαλλάκια της.

Αχ! χιονισμένη σαν την είδα την τρελλή

Γλυκά τη φίλησα,

Της τίναξα τα άνθη απ’ την κεφαλή

Κι έτσι της μίλησα:

―Τρελλή, να φέρης ’ς τα μαλλιά σου τη χιονιά

Τι τόσο βιάζεσαι; 

Μόνη της θε ναρθή η βαρυχειμωνιά

Δεν το στοχάζεσαι; 

Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά

Τα παιγνιδάκια σου,

Κοντή γρηούλα με τα κάτασπρα μαλλιά

Και τα γυαλάκια σου!